S06E19 "Power Prescent"

Witajcie. Pamiętam że pisałam że ten odcinek ma się pokazać w nowym roku jednak postanowiłam go dodać jeszcze dzisiaj .W zeszłym tygodniu naszła mnie wena i skończyłam odcinek 07x03 i mam już prawie skończony 07x04. Powiem wam szczerze że jestem ciekawa jak zareagujecie na nowy sezon. Liczę że nie skrytykujecie mnie :) To na tyle mojej gadki. Zapraszam na nowy odcinek :

  CHARMED NOWA HISTORIA

S06E19 "POTĘGA PÓŁKSIĘŻYCA"

6x19 "POWER PRESCENT"

ODCINEK 121

W DOMU SIÓSTR

Phoebe otworzyła drzwi aby Charles mógł wejść do domu.

Mężczyzna porusza się o kulach i ma problemy z przemieszczaniem się.

Phoebe: Poradzisz sobie?

Charles; Tak.

Gdy Charles wszedł do domu, Phoebe zamknęła drzwi.

Charles: Mam nadzieję że nie karzesz mi wchodzić po schodach.

Phoebe: W dzień będziesz na dole a wieczorem Paige orbituje cię do sypialni.

Charles: Naprawdę jestem wam wdzięczny. Nie spodziewałem się tego, zwłaszcza po tym co było ostatnio.

Phoebe: Było minęło.

Phoebe pomogła usiąść Charles'owi na kanapie.

Phoebe; Potrzeba ci coś?

Charles; Odpoczynku.

Phoebe: W takim razie zostawiam cię. Odpocznij.

Charles; Dzięki.

Phoebe poszła do kuchni. Tam czekają na nią Piper i Paige.

Piper; I jak zareagował?

Paige: Jest zły?!

Phoebe; Nie powiedziałam mu.

Piper i Paige zdenerwowały się.

Piper: Phoebe!!

Paige; Miałaś to zrobić dzisiaj!

Phoebe; To nie jest odpowiedni czas. W ogóle mam wątpliowści czy on powinien wiedzieć.

Piper; Sama jeszcze nie dawno mówiłaś że musi wiedzieć.

Phoebe; Piper, nie wiem co mam myśleć.

Paige; Powiedz mu. Będzie z głowy.

Phoebe: Jak możesz tak mówić? To poważna sprawa.

Paige; Próbuję ci tylko doradzić.

Phoebe: Wiem wiem. Przepraszam. Jestem trochę poddenerwowana.

Piper: Widzimy.

Phoebe westchnęła a Paige spojrzała na zegarek.

Paige: O boże! Już piąta?

Piper; A co?

Paige; Mam randkę z Mikiem!

Piper i Phoebe wymieniły się spojrzeniami.

Piper; Z Mikiem?

Phoebe; Jak to?

Paige; No tak... nie mówiłam.

Piper; Coś się zmieniło w ostatnim czasie?

Phoebe; Jest zakłopotana. Wyczówam to.

Paige; Ty i ta twoja empatia... Więc tak. Ja i Mike znów jesteśmy razem.

Phoebe uśmiechnęła się.

Phoebe: Gratuluję!

Siostry uścisnęły się.

Piper: Jak zareagowała Cindy?

Paige: I tu jest problem...

Piper: Wściekła się?

Paige; Nie do końca... Cindy nic jeszcze nie wie.

Phoebe: Nie!

Piper: Także jesteś jakby... kochanką?

Paige: To przejściowa sytuacja. Mike myśli o rozwodzie.

Nagle Charles załował Phoebe.

Phoebe: Już idę!

Paige: Ja też lecę, nie chcę się spóźnić.

Phoebe pobiegła do Charles'a  a Paige orbitowała.

Piper zazdrości siostrą. Ciągle tęskni za Leo. Uświadomiła sobie że nie ma go już 4 miesiące.

W DOMU VANESSY

Wyraźnie zdenerwowana Anette szykuje się przy lustrze do wyjścia z domu.

Vanessa; Idziesz na randkę?

Anette spojrzała podłym wzrokiem na matkę.

Anette: Nie!

Vanessa: Tak tylko zapytałam. Więc, gdzie idziesz?

Anette: Idę kwestować pod kościół!
Vanessa: Ty robisz coś charytatywnie?

Vanessa zaśmiała się.

Vanessa: To kompletnie do ciebie nie podobne.

Anette; Zmusili mnie.

Vanessa: To już wszystko jasne.

Anette: Nie bądź złośliwa.

Vanessa: Sama będziesz kwestować?

Anette: Z Jackie.

Vanessa wzięła do ręki torebkę i wyjęła z niej 20$ oraz podała je Anette.

Anette: Co to?

Vanessa: Wrzuć do skrzynki.

Anette: Dzięki.

Vanessa udała się do kuchni.

Anette schowała pieniądze do kieszeni i nie chętnie wyszła z domu.

U WYBRZEŻY IRLANDII

Xenia idzie jedną z plaż miasta Wicklow.

Kryształ pokazał jej że dziewczynka z medalionem jest właśnie tutaj.

Dziewczyna rozgląda się jednak w tłumie trudno jest jej zobaczyć dziewczynkę.

Nagle Xenia zobaczyła grupkę dzieci budujących zamek z piasku.

Dziewczyna podeszła do nich.

Xenia: Piękny zamek.

Dzieci spojrzały na Xenię.

Żadne z nich nie odezwało się słowem.

Nagle jednak jedna z dziewczynek odpowiedziała z krzykiem.

Emily: To mój zamek! Moje królestwo.

Xenia: Jesteś królową?

Emily: Tak.

Xenia; A gdzie twoja korona?

Emily zamyśliła się.

Emily; Jeszcze jej nie ma.

Xenia; To musisz sobie zrobić.

Emily; Muszę.

Jeden z chłopców skończył właśnie budować największą wieżę.

Harold; Zrobione.

Emily wstała i pobiegła do swojego koca.

Po chwili wróciła i delikatnie zawiesiła na wieży medalion półskiężyca.

Xenia nie może uwierzyć że tak szybko udało jej się go znaleźć.

Xenia; Ładny medalion.

Emily: Jest mój. Znalazłam go tu kiedyś. Będę go nosić do śmierci.

W głowie Xenii pojawiła się myśl "nie wydaje mi się".

Xenia postanowiła zakolegować się z Emily i odebrać jej medalion.

Xenia; Pomóc wam w czymś?

Xenia rozejrzała się po twarzach dzieci.

W PARKU

Paige i Mike spacerują po parku.

Para trzyma się za ręce, czarodziejka czuje się świetnie.

Dawno już nie była tak szczęśliwa z innym mężczyzną jak teraz.

Paige; Cieszę się że znów się spotykamy.

Mike; Ja też. Brakowało mi tego.

Paige; Ale Mike...

Paige nie chce psuć miłej atmosfery, jednak wie że musi w końc poruszyć trudny temat.

Paige: Nie możemy tak oszukiwać Cindy.

Mike; Paige...

Paige: Ma prawo wiedzieć.

Mike: To prawda... ale jeszcze nie teraz.

Paige; Chcesz się spotykać po kryjomu?

Mike; Oczywiście że nie... Ale ja i Cindy mamy dziecko. Nie chcę stracić z nim kontaktu.

Paige: Kto powiedział że stracisz?

Mike; Znam Cindy. Ona go zabierze i gdzieś wyjedzie.

Paige: Nie pozwolimy jej.

Mike; Ona się nie da zatrzymać.

Paige: Magia ją zatrzyma.

Mike; Nie!

Mike krzyknął na Paige. Czarodziejka zdziwiła się reakcją Mike'a.

Mike: Nie chcę aby Alex miał coś wspólnego z magią.

Paige: Mike...

Mike; Możemy zmienić temat?

Paige postanowiła się zgodzić tylko dlatego aby nie pokłócić się z Mikiem.

Paige; No dobra.

Mike: Dzięki.

Para objęła się.

Nagle z nieba spadł przed nich wielki włochaty potwór z wielkimi pazurami.

Paige: O boże!

Potwór kopnął Paige z taką siłą że czarodziejka odleciała parę metrów w tył i udarzyła o ziemię.

Mike: Paige!

Nagle z gęby powtora wysunął się długi czerwony język który połączył się z językiem Mike'a.

Mężczyzna jest sparaliżowany i nie może się ruszyć.

Paige: Nie! Mike!

Paige machnęła ręką.

Mike pokrył się orbami jednak siła potwora sprawiła że pozostał w miejscu.

Paige z mocnym bólem brzucha po uderzeniu wstała z ziemi.

Paige: Głaz!
Jeden z kamieni otaczających oczko wodne orbitował i walnął potwora w głowę.

Połączenie między nim a Mikiem przerwało się.

Mężczyźnie zakręciło się w głowie i stracił on przytomność.

Paige biegnie do Mike'a.

Potwór tupnął nogą  w ziemię przez co rozeszła się złota fala.

Paige podskoczyła i fala ją ominęła.

Czarodziejka szybko złapała Mike'a i orbitowała razem z nim.

W MIESZKANIU VICTORA

Julie wraz z koleżanką Polą szukają na internecie mieszkań do wynajęcia aby razem zamieszkać.

Przejżały już wiele ofert jednak każda im nie odpowiada.

Pola: To okropne! Albo mieszkanie jest drogie jak cholera albo tak małe że nikt by się tak nie zmieścił.

Julie: Spokojnie. Poszukamy to znajdziemy.

Pola; To szukanie mnie dobija. Każda kolejna oferta jest gorsza od poprzedniej.

Julie; To prawda.

Pola; Mam już dość.

Pola zamknęła laptopa.

Julie; Nie chcesz już szukać?

Pola; Zróbmy sobie przerwę.

Julie; Dobra.

Julie odłożyła laptopa na stół.

Pola: A właśnie. Przyszły już te próbki?

Julie; Jakie próbki?

Pola: No te patyczki.

Julie zastanowiła się chwilę.

Julie; Tak! Przyszły już.

Pola; Nie wierzę że ty to robisz. Nie boisz się?

Julie; Ale czego mam się bać?

Pola: Chcesz zostać dawcą szpiku. Ja bym się nie odważyła.

Julie: To nie jest nic strasznego, a możesz komuś pomóc.

Pola: Ja bym nie potrafiła.

Julie: A ja chcę pomóc.

Pola; To wszystko może się źle dla ciebie skończyć.

Julie: Wszystko będzie dobrze. W ogóle nie wiadomo czy kogoś znajdą.

Pola; Jak tam chcesz. Tylko pamiętaj że ostrzegałam.

Julie: Będę pamiętać.

Pola wzięła laptopa i otworzyła go.

Pola: Szukajmy dalej. Może w końcu coś znajdziemy.

POD KOŚCIOŁEM

Anette podeszła pod kościół. Czeka tam już na nią koleżanka Jackie.

Jackie: Ksiądz zaraz przyniesie nam puszki.

Anette: Świetnie.

Jackie od razu zawuażyła że Anette jest zdenerwowana.

Jackie: Co się dzieje?

Anette: Nie chcę mi się kwestować.

Jackie: Będziesz miała lepszą ocenę z zachowania.

Anette: Tylko dlatego tu przyszłam.

Jackie: I pomożesz ludziom.

Anette: Nie czuję potrzeby pomagania. Zwłaszcza w taki sposób.

Jackie: Wiesz Anette, będę tęsknić za tobą gdy skończy się szkoła.

Anette: Serio?

Jackie: Odkąd się pojawiłaś nasza klasa odżyła.

Anette: Dzięki. Może po wakacjach znów trafimy do jednej klasy.

Jackie: Mam nadzieję.

Nagle drzwi do kościoła otworzyły się.

Ksiądz zawołał Anette i Jackie do środka.

Dziewczyny poszły do niego.

Jackie pierwsza weszła do środka.

Gdy Anette chciała przekroczyć próg kościoła, magiczna siła nie pozwoliła jej wejść.

Anette: Co jest?!

Anette ponownie spróbowała wejść jednak znów została odepchnięta.

Jackie; No chodź!

Anette szybko wymyśliła kłamstwo.

Anette: Ktoś do mnie dzwoni, zaraz przyjdę!

Jackie i Ksiądz poszli na zachrystię.

Anette w dalszym ciągu nie może dotrzeć przekroczyć progu budynku.

W DOMU SIÓSTR

Mike odzyskał przytomność, jest jednak osłabiony.

Paige siedzi przy nim.

Mike: Co się stało?

Paige; Demon zaatakował.

Mike: Co?! Głowa mi pęka.

Paige; Dać ci tabletkę?

Mike: Tak.

Paige dała Mikowi tabletkę przeciwbólową.

Mike: Co to był za demon?

Paige: Piper i Phoebe próbują go zidentyfikować.

Mike: Muszę wracać do domu.

Paige: Nie!

Mike próbował się podnieść lecz Paige zatrzymała go.

Paige: Nie możesz wrócić.

Mike: Czemu?

Paige: Demon zaatakował cię. Nie wiemy jakie będą tego skutki.

Mike; Paige ja muszę wrócić.

Paige: Może to znak...

Paige postanowiła nawiązać do ich wcześniejszej rozmowy.

Mike: Znak?

Paige; Może Cindy ma się tak dowiedzieć.

Mike; Nie. Powiedziałem już. Ona nie będzie o niczym wiedzieć.

Paige: Mike....

Mike; Paige!!! Ja.... mogę odpocząć?

Paige: Jasne. Zostawię cie.

Paige podeszła do drzwi.

Paige; Odpoczywaj... ja postaram się dorwać demona.

Paige wyszła z pokoju.

Mike złapał się za głowę.

Nie spostrzegł że w jego brzuchu coś się poruszyło.

W IRLANDII

Xenia wraz z dziećmi skończyła właśnie budować zamek.

Emily: Jest piękny.

Xenia: Tak. To prawda.

Emily zdjęła medalion z wieży i założyła go na szyję.

Emily: Muszę już iść.

Xenia; Już?

Emily: Tak.

Emily pożegnała się z kolegami i Xenią.

Emily: Do jutra!

Dzieci pożegnały się z dziewczynką.

Xenia; Ja też muszę już iśc.

Harold: Szkoda...

Xenia; Może jeszcze kiedyś coś razem zbudujemy.

Xenia uśmiechnęła się do chłopca.

Harold: Chciałbym.

Xenia wyraźnie spodobała się Haroldowi.

Xenia; Narazie.

Dzieci pomachały Xenii.

Dziewczyna natomiast poszła za Emily.

Dzieci patrzą jak Xenia odchodzi.

Xenia dogoniła szybko Emily.

Emily; Co ty tu robisz?

Xenia: Chciałam cię odprowadzić.

Emily: Dzięki, ale znam drogę do domu.

Dziewczynka przestraszyła się tym że Xenia za nią idzie.

Emily; Nie idź za mną!

Xenia; Czemu?

Emily; Znam drogę do domu.

Xenia zdenerwowała się. Wie że dziewczynka się jej boi. Jest zła na siebie.

Postanowiła że postawi wszystko na jedną kartę.

Xenia podbiegła do dziewczynki i wzięła ją na ręce.

Emily krzyknęła.

Krzyk dziewczynki rozniósł się po całej okolicy.

Xenia i Emily teleportowały się.

W DOMU SIÓSTR

Na strychu Piper, Phoebe i Paige szukają w księdze demona.

Piper: Ten?

Paige przyjżała się demonowi.

Paige: Nie.

Phoebe: Dlaczego on właściwie was zaatakował?

Paige; Też chciałabym to wiedzieć.

Piper: Ten?

Paige: Nie, nie ten.

Phoebe; I on spadł z nieba?

Paige: Można tak powiedzieć. Brzuch do tej pory mnie boli po jego kopnięciu.

Paige złapała się za brzuch.

Piper: Ten?

Paige: Nie.

Piper przewróciła kartkę na następną stronę.

Oczom czarodziejek ukazał się włochaty demon. Dokładnie ten sam który zaatakował Paige i Mikea.

Paige: To on!

Piper: Jesteś pewna?

Paige; Tak. Na sto procent!

Phoebe: Inuxas. Co za nazwa.

Piper; Jest eliksir unicestwiający... O mój boże!

Paige: Co? Co się stało?

Mina Piper stała się wyraźnie przerażona.

Piper: Czy demon połączył się z którymś z was?

Paige; Połączył się z Mikiem.

Piper: To mamy przekichane.

Paige; Czemu? Piper powiedz o co chodzi!

Piper: Tu jest napisane że demon tym sposobem wpycha swój zarodek w ciało ofiary.

Phoebe; Zarodek?!

Paige: Mike nosi w sobie...

Piper: Małego demona.

Paige; O mój boże!

Piper: Zarodek jest jak pasożyt. Żywi się kosztem ofiary aż da zginie. Wtedy demon wchłania jego ciało i staje się dorosłym osobnikiem.

Phoebe: Szybkie są?

Piper: Bardzo szybkie. Mamy 5 godzin.

Paige z przerażeniem spojrzała na siostry.

W DOMU VANESSY

Anette wpadła do domu i trzasnęła drzwiami.

Vanessa szybko zeszła na dół gdyż przestraszył ją huk drzwi.

Vanessa; Co się stało?!

Anette: Nie mogłam tam wejść!

Vanessa: Gdzie? Nie miałaś przypadkiem iść kwestować do kościoła?

Anette; No właśnie! Nie mogłam wejść do kościoła. Pole siłowe mnie odpychało.

Vanessa; Co?!

Anette: Jakby ktoś nie chciał żebym tam weszła.

Vanessa podeszła do córki.

Vanessa; No wiesz... to jest świątynia. A ty jesteś wampirem. To nie pasuje do siebie.

Anette; Dlatego że jestem wampirem nie mogę tam wejść.

Vanessa: Czemu się tym tak przejmujesz? I tak nie chodziaś do kościoła.

Anette: Wiem... ale poczułam się... tak dziwnie.

Vanessa: I uciekłaś?

Anette; Tak.

Vanessa: Może idź pogadać z Paige... może będzie miała jakiś sposób.

Anette; Masz rację. Ja muszę tam wejść. Nie wiem czemu ale muszę. Czuję to!

Anette szybko wyszła z domu.

Vanessa głośno westchnęła.

Nie rozumie zachowania swojej córki.

W IRLANDII

Xenia i Emily pojawiły się w lesie, obok dużego jeziora.

Dziewczynka krzyczy i płacze ze strachu.

Emily: Jak to zrobiłaś?

Xenia; Obiecuję że nic ci nie zrobię.

Emily; Jak się tu znalazłyśmy?

Xenia; Nie zadawaj pytań.

Emily: Co ty chcesz?

Xenia; Jesteś bardzo dojrzała jak na swój wiek. Chcę medalionu.

Emily spojrzała na medalion wiszący na szyi.

Emily: Po co ci on? Jest mój.

Xenia; A właśnie że mój.

Emily: Znalazłam go.

Xenia: Bo ja go wyrzuciłam.

Emily: Więc nie jest twój.

Xenia: Nie będę się z tobą szarpać. Oddaj albo wezmę go siłą.

Emily ciężko oddycha. Dziewczynka boi się o siebie.

W końcu zdjęła z szyi medalion.

Xenia już myślała że ma wszystko poszło jak spłatka.

Niestety Emily rzuciła medalion i wpadł on prosto do ogromnego jeziora.

Xenia: Nie!

Emily wstała z ziemii i uciekła w głąb lasu.

Xenia jest zdenerwowana. Kolejny raz medalion wyrwał się jej z rąk.

W DOMU SIÓSTR.

Paige stoi przed drzwiami do pokoju w którym leży Mike.

Czarodziejka boi się jego reakcji gdy ten dowie się że zostało mu pięć godzin życia.

W końcu jednak Paige złapała za klamkę i weszła do środka.

Jej oczom ukazało się puste łóżko.

Paige: Mike?

Paige rozejrzała się dokładnie po pokoju jednak nikogo w nim nie ma.

Paige; Cholera!

Paige szybko zbiegła na dół.

Tam Phoebe wpuściła właśnie Anette do domu.

Anette: Hej Paige, mam do ciebie sprawę.

Paige; Nie teraz!

Phoebe spostrzegła że Paige jest zdenerwowana.

Phoebe; Co się stało?

Paige; Mike uciekł.

Phoebe: Jak?

Paige: Pewnie wymknął się gdy byłyśmy na strychu.

Phoebe; I co teraz?

Paige; Jak to co? Musimy go znaleźć!

Paige złapała Phoebe i obie wybiegły z domu.

Anette została sama. Czuje się okropnie, gdyż Paige całkowicie ją zignorowała.

Nagle ze schodów zeszła Piper z Melindą która rozbiła sobie kolano.

Piper; Anette? Co ty tu robisz? Gdzie Phoebe?

Anette; Mike uciekł i razem z Paige wybiegły.

Piper: Jak to Mike uciekł?

Piper przeraziła się.

Anette; Nie wiem. Nie mam pojęcia o co chodzi.

Piper; Cholera!

Piper przez chwilę pomyślała.

Po chwili wyjęła z kieszeni telefon i zadzwoniła do Phoebe.

Niestety ta zostawiła telefon.

Piper; Szlag!

Anette: Może ty mi pomożesz?

Piper: A co się stało?

Anette; Nie mogę wejść do Kościoła.

Piper natychmiast przypomniała sobie początki swojego czarowania i moment w którym myślała że nie może wejść do świątyni.

Piper; Myślę że mogę ci pomóc.

Piper postanowiła że pomoże Anette. W jej głowie jednak ciągle są Phoebe,Paige i Mike.

W MIESZKANIU MIKEA

Paige i Phoebe weszły na klatkę i zapukały do drzwi mieszkania.

Phoebe; Myślisz że wrócił do domu?

Paige: Mam nadzieję.

Drzwi otworzyła Cindy.

Cindy: Co wy tu robicie?

Paige; Mike w domu?

Cindy: Nie.

Phoebe: Cholera.

Cindy: A co?

Paige: Jest mi potrzebny i  to bardzo.

Cindy; Niestety nie wiem gdzie jest.

Phoebe wyczuła emocje Cindy.

Czuje że kobieta jest poddenerwowana.

Paige: Posłuchaj. Jeśli wróci do domu  natychmiast do mnie zadzwoń.

Cindy: Spoko.

Phoebe: Dzięki.

Phoebe i Paige odeszły by szukać Mikea na mieście.

Cindy zamknęła drzwi i poszła do sypilani.

Mike przebiera się tam w inne ciuchy.

Mike: Kto to był?

Cindy: Sąsiadka po cukier.

Mike uśmiechnął się do małżonki.

W DOMU VANESSY

Vanessa leży na kanapie i przegląda kolorowe czasopismo.

Nagle ktoś zadzwonił do drzwi.

Vanessa wstała i otworzyła je.

Gdy zobaczyła dobrze sobie znaną twarz przeraziła się.

Kobieta odezwała się z włoskim akcentem.

Alessandra: Nic się nie zmieniłaś.

Vanessa z wyraźnym strachem w głosie odpowiedziała kobiecie.

Vanessa: Skąd się tu wzięłaś? Jak mnie znalazłaś?

Alessandra: Nie było łatwo. Ale jestem.

Vanessa: Czego chcesz?

Alessandra: Tego co mi zabrałaś zanim uciekłaś z Nowego Jorku.

Vanessa: Nic ci nie zabrałam.

Alessandra: Oboje wiemy że to zrobiłaś.

Vanessa: Ja ci nic nie zabrałam!

Alessandra: Rowan mnie zostawił. Zabrałaś mi jedyną osobę na której mi zależało.

Vanessa: Zdradzałaś go. Miał prawo wiedzieć.

Alessandra; I przespać się z tobą. A potem się zabić?

Vanessa: Żałuje tego do dzisiaj, ale skąd mogłam wiedzieć że on to zrobi?

Alessandra: Szukałam cie 4 lata i znalazłam. Teraz zapłacisz mi za wszystko. Ty i twoja rodzinka.

Vanessa: Spróbuj ich tknąć...

Nagle pod dom podjechał Harvey. Wyszedł z samochodu i podeszł do Vanessy i Alessandry.

Gdy zobaczył wystraszoną Vanessę uśmiech zniknął z jego twarzy.

Harvey: Coś się stało?

Alessandra: Na mnie już pora. Do zobaczenia Van.

Alessandra odeszła do swojego samochodu i odjechała.

Harvey: Kto to był?

Vanessa spojrzała na swojego męża.

Harvey: Wszystko okej?

Vanessa: Nie....

Oboje weszli do środka.

W IRLANDII

Xenia wynurzyła się z jeziora. W ręku trzyma medalion.

Gdy wyszła na brzeg, dziewczyna szybko wzięła głęboki oddech.

Woda spływa z jej ciała.

Xenia spojrzała na medalion.

Xenia: Nareszcie.

Xenia wstała z ziemii.

Złapała się za głowę i obróciła.

Jej oczom ukazły się dwa demony.

Xenia; Kim wy jesteście?!

Tullus: Zakłóciłaś nasz spokój.

Karem; Nasz teren.

Okazało się że demony te są posaożytami.

Demony wyciągnęły rękę.

Xenia zabłysła i demony te zaczęły pobierać energię od Xenii.

Medalion wypadł z jej ręki. Dziewczyna upadła bezwładnie na ziemię.

Tullus wziął Xenię na ręce i razem z Karem rozpłynęli się.

Wszystkiemu przyglądała się mała Helen która stała za krzakami.

Dziewczynka szybko podbiegła i wzięła medalion do ręki.

Zaraz potem rozejrzała się. Uświadomiła sobie że jest sama w wielkim lesie.

W DOMU SIÓSTR

Piper i Anette siedzą razem przy stole.

Anette: Więc.. ty też nie mogłaś wejść do Kościoła?

Piper: Tak. To było na samym początku. Miałam zawieść jedzenie i gdy chciałam wejść uderzył piorun.

Anette: W ciebie?

Piper: Nie. To było takie ostrzeżenie żebym tam nie wchodziła. Myślałam że czarownice nie mogą tam wejść.

Anette; U mnie było inaczej. Jakaś siła mnie stamtąd wypchnęła.

Piper: Siła?

Anette: Tak. Chciałam wejść i wypchnęło mnie.

Piper; To dziwne.

Anette: Właśnie. Dziwnie się z tym czuje. Przejęłam się tym.

Piper; Nie dziwie się. Też bym się przejęła.

Anette: Co ja mam zrobić?

Piper: Mam pewien pomysł.

Anette: Jaki?

Piper: Zostawimy Charles'a z dziewczynkami. I pojedziemy do tego Kościoła. Zobaczymy co się dzieje.

Anette; A jak ktoś nas nakryje?

Piper; A od czego mamy magię?

Piper uśmiechnęła się do Anette.

GDZIEŚ W SAN FRANCISCO

Phoebe i Paige pojawiły się w małej uliczce.

Paige: Sprawdziłyśmy całe miasto. Gdzie on jest?

Phoebe; Paige?

Paige; Co?

Phoebe: Powinnam ci to powiedzieć od razu.

Paige: Ale co?!

Phoebe; Kiedy byłyśmy u Cindy... wyczułam jej emocje.

Paige: I...

Phoebe; Była zdenerwowana. Wydaje mi się że Mike jest w domu a ona nie chciała abyście się spotkali.

Paige: Nie... to nie możliwe.

Phoebe: Myślę że tak jest.

Paige: Czemu miała by tak zrobić?

Phoebe: Jest zazdrosna. Nie wie że spałaś z Mikiem.

Paige; Myślisz?

Phoebe; Powinnyśmy sprawdzić jeszcze raz w domu.

Paige zastanowiła się przez chwilę.

W MIESZKANIU MIKEA

Mike siedzi na kanapie i pije piwo.

Mężczyzna czuje że dzieje się z nim coś dziwnego.

Nagle w pokoju pojawiły się Paige i Phoebe.

Paige: Wiedziałam!

Mike: Paige! Co ty tu robisz?!

Paige; Uciekłeś! Szukałam cię po całym mieście.

Phoebe: Mike grozi ci niebezpieczeństwo.

Do pokoju weszła Cindy.

Cindy: Co wy tu znowu robicie?

Phoebe; Przyszłyśmy po Mike'a.

Cindy chciała coś powiedzieć, jednak Mike przerwał jej.

Mike; Jakie niebezpieczeństwo.

Phoebe; Jeśli natychmiast ci nie pomożemy... to mogą być twoje ostatnie godziny.

Mike: Co?!

Paige: Zabieramy cię.

Cindy; Nigdzie go nie weźmiecie. Co tu się dzieje?!

Phoebe: Demon zaatakował Mike'a!!

Cindy: Jaki demon!

Cindy jest zszokowana tym co powiedziała Phoebe.

Cindy; Kiedy?

Paige i Mike wymienili się spojrzeniami.

Mike; Nie ważne.

Cindy: Jak to nie ważne?

Paige: Mike ci później wszystko wyjaśni. Teraz musimy go zabrać.

Cindy: Nie zgadzam się!

Paige orbitowała razem z Phoebe i Mikiem.

Cindy jest zdenerwowana. Ze złości rozbiła talerz.

W LESIE

Mała Helen rozgląda się dookoła.

Nie wie gdzie jest. Nie wie jak ma wrócić do domu.

Dziewczynka spanikowała.

W końcu zdecydowała się ruszyć.

Wie że gdy będzie stała w miejscu, nigdy nie wróci do domu.

Helen ruszyła przed siebie.

Pod nogami czuje ciągle szeleszczące liście.

Nagle poczuła że stanęła na coś dziwnego.

Dziewczynka rozpłynęła się w mgnieniu oka.

POD KOŚCIOŁEM

Piper i Anette podjechały samochodem pod kościół.

Anette: Boje się.

Piper: Czego?

Anette: Że znów nie będę mogła wejść.

Piper: Spokojnie. Jesteśmy tu po to aby to odkręcić.

Czarodziejka i młoda wampirzyca wysiadły z samochodu.

Następnie podeszły do drzwi kościoła.

Piper zamroziła całe otoczenia.

Piper: Spróbuj wejść.

Gdy tylko Anette chciała przejść przez próg, magiczna siła znów ją odepchnęła.

Anette: Widziałaś!

Teraz Piper spróbowała przejść przez próg.

Udało jej się to.

Piper: Ja mogę wejść.

Anette: Dlaczego ja nie mogę!?

Piper; Musimy się dowiedzieć.

Nagle Piper spojrzała na drzwi kościoła od wewnętrznej strony.

Piper: Co to jest?

Widnieje na nich napis. Jest on napisany w języku łacińskim.

Anette: Co tam jest?

Piper nie jest ekspertką w języku łacińskim jednak udało jej się przetłumaczyć tekst.

Piper; Tu jest napisane że bram tej świątyni nie przejdzie osoba z której rąk zginęło niewinna istota.

Anette: Co?! Ale ja nie zabiłam nikogo.

Piper spojrzała na Anette.

Anette: Chyba że...

Piper: Byłaś w furii.

Anette: Właśnie. Myślałam że Czarna Wiedźma to wszystko wymazała.

Piper: Wyraźnie nie zrobiła tego.

Anette: Świetnie. Jest przeklęta.

Piper: Nie jesteś.

Anette: Mam już dość tego wszystkiego.

Anette zmieniła się w nietoperza i odleciała.

Piper współczuje dziewczynie. Nie rozumie jednak czemu Anette aż tak się tym przejęła.

Nagle na bramie kościoła zabłysł napis.

Piper pochyliła się aby go przeczytać.

Piper: Śmierć niekiedy jedynym rozwiązaniem.

Piper nie rozumie kompletnie o co chodzi.

Piper: Śmierć?

W LESIE

W podziemiu tuż pod lasem Tullus i Karem przygotowują się do posiłku.

Chcą wchłonąć całą energię z Xenii.

Dziewczyna lewituje w polu magnetycznym i nie może się ruszyć.

Xenia; Wypuśćcie mnie!

Tullus: Od dwóch miesięcy nic nie jedliśmy!

Karem; Wreszcie nadszedł czas.

Nagle wszyscy usłyszeli przeraźliwy krzyk.

Znikąd pojawiła się w komnacie mała Helen.

Xenia; Helen?!

Helen: Gdzie ja jestem!

Tullus szybko złapał dziewczynkę.

Karem: Nie wiarygodne. Podwójny obiad!

Tullus: Musiała wejść w naszą pułpakę.

Tullus wrzucił małą Helen do pola magnetycznego.

Dziewczynka jest przerażona.

Helen: Co się dzieje?

Xenia; Spokojnie spróbuję nas uratować.

Helen; Mam medalion...

Xenia; Co?!

Xenia zdziwiła się.

Xenia: Skąd?

Helen; Upuściłaś go... I ja go wzięłam.

Xenia: Masz go przy sobie?

Helen; Tak.

Xenia ucieszyła się.

Medalion jest blisko. Teraz wystarczy tylko uwolnić się z rąk pasożytów.

W DOMU SIÓSTR

Paige pojawiła się wraz z Phoebe i Mikiem.

Młodsza z sióstr od razu pchnęła Mike'a i ten upadł na fotel.

Paige: Dlaczego uciekłeś!? Oszalałeś?!

Mike; Bałem się.

Paige: Bałeś się? Niby czego?!

Mike: Przestraszyłem się demona i w ogóle całej sytuacji.

Paige: Tego że się przespaliśmy?

Mike: Też.

Paige: Cholera!

Phoebe: Spokojnie. Teraz nie czas na to. Musimy jakoś wydobyć ten zarodek z Mike'a.

Paige: Tylko jak?

Phoebe od razu wyjawiła siostrze swój pomysł.

Phoebe: Możesz go wyorbitować.

Mike: Co?

Paige; Mam wyorbitował zarodka z Mikea?

Phoebe: Dokładnie.

Mike: Czy to będzie bolało?

Phoebe: Bądź facetem!

Mike chciał coś powiedzieć ale Paige mu przerwała.

Paige: Warto spróbować.

Paige spojrzała na Mikea.

Paige: Tylko spokojnie.

Mike: Okej.

Paige wyciągnęła rękę.

Paige: Zaroek.

Mike natychmiast zgiął się i wrzasnął z bólu.

Paige natychmiast przerwała orbiotwanie.

Mike zsunął się z fotela na ziemię.

Paige i Phoebe pomogły mu wstać.

Mike jest cały czerwony na twarzy.

Paige: Aż tak bolało?

Phoebe; Wyczułam to. Ból był potworny.

Mike nie może wydusić z siebie słowa.

Paige: Więc co zrobimy?

Phoebe; Nie wiem. Ale nie mamy wiele czasu.

Zegar wybił godzinę 13:00.

Paige: Zostało półtorej godziny.

Paige i Phoebe wymieniły się spojrzeniami.

W DOMU VANESSY

Vanessa opowiedziała właśnie Harvey'owi całą historię o tym co robiła w Nowym Jorku.

Harvey: Trochę się pogubiłem. Ty przespałaś się z jej mężem a potem on się zabił?

Vanessa: Dokładnie.

Harvey: A czemu właściwie to zrobiłaś?

Vanessa; Alessandra zdradzała go na prawo i lewo. Każdy o tym wiedział tylko nie on.

Harvey: I?

Vanessa: Ja mu powiedziałam. Był wściekły i jakoś tak wyszło. A potem zabił się.

Harvey: Ciekawa historia. Czemu wcześniej o tym nie wiedziałem?

Vanessa: Chciałam o tym zapomnieć. Alessandra jest zdolna do wielu rzeczy.

Harvey: Groziła ci?

Vanessa: Tak. Ale nie boje się. Dam sobie z nią radę.

Harvey: Obyś się nie przeceniła.

Vanessa: Jestem silna. Potrafię się obronić.

Nagle do domu weszła zapłakana Anette.

Vanessa: A tej co znowu?

Anette biegnie po schodach do swojego pokoju.

Vanessa; Kochanie co się stało?!

Anette: Jestem do niczego!

Anette wbiegła do swojego pokoju.

Harvey: Miłosne rozterki?

Vanessa: Tym razem to chyba coś innego.

Harvey: Co takiego?

Vanessa opowiedziała mężowi o tym że Anette nie mogła wejść do kościoła.

W LESIE

Xenia i Helen w dalszym ciągu są uwięzione w polu magnetycznym.

Tullus szykuje się właśnie do posiłku.

Tullus: Ciekawe jak smakujecie.

Xenia: Nie chcę wiedzieć.

Tullus: I nie dowiesz się. Idziesz na pierwszy ogień.

Xenia; Czy to konieczne?

Tullus; Tak.

Xenia: Musisz nas jeść?

Tullus; Jestem wygłodzony. Tyle czasu niczego nie jadłem.

Helen; Zjedz swojego kolegę.

Tullus; Nie jemy siebie nawzajem. Razem tworzymy całość.

Xenia: Gdy zginie jeden, ginie drugi?

Tullus; Dokładnie.  A teraz koniec gadania!

Tullus wyciągnął ręce. Zaczął pochłaniać energię Xenii.

Xenia czuje jak uchodzi z niej żyje. Wydaje jej się że to koniec. Że są to ostatnie jej sekundy.

Nagle Helen ze strachu wypuściła z ręki medalion.

Zaczął on lewitować w polu.

Tullus na jego widok przerwał połączenie.

Tullus; Skąd macie ten medalion?

Helen: Znalazłam go.

Tullus: Czy to ten legendarny medalion?

Xenia; To on.

Tullus: Gdybym miał drugą część.

Xenia: Ja ją mam.

Tullus spojrzał na Xenię.

Tullus; Masz obie części medalionu?

Xenia: Tak.

Tullus przeraził się.

Xenia; Dlatego radzę ci abyś mnie uwolnił.

Tullus zniszczył pole magnetyczne.

Xenia i Helen spadły na ziemię.

Xenia szybko wzięła medalion.

Helen: Uciekajmy.

Xenia: Czekaj.

Tullus uklęknął przed Xenią.

Tullus; Moja pani.

Helen: Co on robi?

Xenia: Nie jestem pewna.

Tullus: Nadchodzi ten czas. Nie możesz tego przegapić.

Xenia: Wiem. Dlatego poszukiwałam tego medalionu. I mam go.

Tullus; Jeśli uda ci się go uwolnić.

Xenia; Uda mi się.

Tullus; Stworzysz raj...

Xenia: To się jeszcze okaże.

Xenia złapała Helen i teleportowała się z nią.

Tullus czuje przerażenie.

Zna legendę o medalionach półksiężyca od wieków. Nie sądził że komuś kiedyś uda się je połączyć.

W DOMU SIÓSTR

Phoebe i Paige zastanawiają się jak wyzbyć się zarodka z Mikea.

Nagle do domu weszła Piper.

Phoebe; Gdzieś ty była?

Piper; Załatwiałam pewną sprawę.

Piper zobaczyła Mikea siedzącego na fotelu.

Piper: Zguba się znalazła?

Phoebe; Tak. Teraz myślimy jak wydobyć z niego zarodka.

Piper; Księga?

Paige: Nie podaje sposobu.

Phoebe; Zarodek niedługo całkowicie go wykończy.

Piper; Jakieś pomysły?

Phoebe; Nic.

Piper: Kompletnie?

Paige; Kompletnie. Nie mamy pojęcia co robić.

Piper złapała się za głowę.

Czarodziejce nagle przypomniał się jej pojawiający się napis na drzwiach kościoła.

Piper: Śmierć.

Phoebe: Tak. Mike zginie jeśli go nie uratujemy.

Paige: Nie mogę go stracić.

Piper: Myślę że będziesz musiała.

Paige i Phoebe spojrzały na Piper.

CHWILĘ PÓŹNIEJ

Paige; Chcesz zabić Mikea?

Piper: Nie zabić. Pozbawić fukncji życiowych na krótką chwilę.

Paige: Czyli zabić.

Piper: Zarodek nie rozwinie się w martwej istocie.

Paige: Zauważ słowa "martwa istota". Mamy zabić Mikea żeby uchronić go przed śmiercią.

Piper: Uleczysz go.

Paige: A zarodek? Nie uleczę go również?

Piper; Zarodek umrze szybciej niż Mike.

Phoebe; Masz pewność?

Piper; Nie.

Paige: Nie zaryzykuje.

Piper; Masz inne wyjście?

Paige: Coś wymyślimy.

Piper: Jesteś pewna?

Paige zamyśliła się przez chwilę.

Piper; Masz pewność że coś wymyślisz?

Paige; Nie.

Piper: Musimy spróbować. Nie mamy wyjścia.

Siostry nie odpowiedziały Piper.

Po chwili Phoebe zgodziła się z Piper.

CHWILĘ PÓŹNIEJ

Siostry weszły do pokoju w którym siedzi Mike.

Mike; Wymyśliłyście coś?

Paige podeszła do Mikea.

Kiwnęła twierdząco głową.

Mike: Co?

Paige pocałowała namiętnie Mikea.

Następnie odsunęła się kawałek dalej.

W jej oczach są łzy.

Mike; A to za co?

Po twarzy Paige zaczęły spływać łzy.

Mike: Paige?

Paige: Przepraszam.

Na twarzy Mikea pojawiło się przerażenie.

Piper i Phoebe odwróciły głowy.

Paige: Nóż!

Nóż orbitował i uderzył prosto w serce Mikea.

Paige złapała się za twarz.

Mike powoli osunął się z fotela na ziemię.

Paige pochyliła się natychmiast by uleczyć Mikea.

Piper; Nie! Musimy chwilę poczekać.

Paige; On umiera! Nie możemy czekać.

Phoebe; Paige... teraz, orbituj zarodek.

Paige: Co?

Phoebe: No orbituj go!

Paige: Zarodek.

W ręce najmłodszej siostry pojawiła ochydna brązowa kulka która po chwili wyparowała.

Phoebe; Udało się. Zarodek zginął bo nie miał żywiciela.

Piper; Paige ulecz Mikea.

Paige szybko wyjęła nóż z serca Mikea i zaczęła go leczyć.

Na szczęście udało się i Mike ocknął się.

Mężczyzna nie dowierza w to co się stało.

Mike; Czy ty?

Paige jedynie pocałowała Mikea.

PARĘ CHWIL PÓŹNIEJ

Paige i Mike stoją na ganku.

Mike; Nie wierzę że mnie zabiłaś.

Paige: Nie zabiłam. Pozbawiłam funkcji życiowych na krótką chwilę

Mike; Jak wolisz.

Paige i Mike westchnęli.

Paige: Cieszę się że się nam udało.

Mike; Ja też. Teraz będziemy mogli być razem.

Paige zdziwiło to co powiedział Mike.

Paige: Razem? Chcesz rzucić Cindy?

Mike; Mam takie plany.

Paige; Ciesze się.

Mike: Boje się tego co będzie.

Paige: Ja też. Będzie wściekła. Będzie się mściła.

Mike: Razem to przetrwamy.

Paige: Tak. Razem przetrwamy wszystko.

Mike potarł ręką twarz Paige.

Oboje przybliżyli się do siebie.

Paige i Mike pocałowali się.

Czas dla nich zatrzymał się.

Nie zdają sobie jednak sprawy że całej scenie przygląda się Cindy która siedzi w samochodzie naprzeciwko.

Kobieta nie dowierza temu co widzi.

Jest wkurzona. Serce bije jej nigdy.

Cindy chciała przeszkodzić kochanką jednak w jej głowie zrodził się lepszy plan - plan zemsty.

W POKOJU PHOEBE

Phoebe weszła do pokoju.

Charles leży na łóżku i czeka na ukochaną.

Charles; Jesteś.

Phoebe: Tak. Marzę aby się położyć.

Charles: Twoja córka i Melinda mnie wykończyły.

Phoebe: Co się stało?

Charles: Skakały po mnie, robiły jakieś czary.

Phoebe; Jutro z nimi porozmawiam.

Charles: Daj im spokój. Było fajnie. Dawno się tak nie bawiłem. Odkąd się rozstaliśmy szczęście mnie omijało.

Phoebe: A ta blondynka z którą cię widziałam?

Charles: Chciałem wzbudzić w tobie zazdrość.

Phoebe spojrzała na Charles'a.

Charles; A ty? Tęsknisz za Chuckiem?

Phoebe; Nie. Jest mi tylko żal że zginął. Mógł przecież spróbować z kimś innym. Jego śmierć nie była konieczna.

Charles: To prawda.

Phoebe przytuliła się do Charles'a.

W jej głowie ciągle jest to że to z jej winy zginął Chuck. Że to ona musiała podjąć decyzje.

Jest również pewna że Charles nigdy nie pozna prawdy o tym że musiała wybierać.

Teraz czuje się bezpiecznie i dobrze. Chce aby zostało tak już na zawsze. Nie spodziewa się jednak co szykuje dla niej przyszłość.

W MIESZKANIU KATHRYN

Xenia opowiedziała Kathryn całą historię.

Kathryn; O mój boże.

Xenia: Gdy miałam już medalion w ręce, wymykał mi się. To strasznie wkurzające.

Kathryn: Ale nie zrobiłaś nic dziewczynce?

Xenia; Teleportowałam ją do domu.

Kathryn westchnęła.

Kathryn: Ale masz go?

Xenia położyła medalion na stole.

Kathryn ściągnęła z szyi drugą część medalionu.

Gdy obie części stanęły tuż obok siebie zadrżały.

Xenia ostrożnie wzięła do ręki obie części.

Kathryn; Już czas. W końcu możesz to zrobić.

Xenia wzięła głęboki wdech.

Xenia: Nareszcie.

Xenia przyłożyła do siebie obie części medalionu.

Te jak magnez przyciągnęły się do siebie i połączyły ze sobą.

Rozbłysło z nich rażące złote światło które rozeszło się po pokoju.

____________________________________________
CHARMED NOWA HISTORIA S06E20 "KREW Z KRWI" - PROMO (PREMIERA 11.01.2014)


Taylor: Phoebe?

Phoebe złapała się za głowę.

Czarodziejka czuje jakby wszystko dookoła niej wirowało.

Taylor; Phoebe co się dzieje?

Phoebe: Ja... nie wiem.

Nagle Phoebe widzi przed oczami jedynie ciemność.

Czarodziejka upadła na ziemię.

W powietrzu lewituje ciało Prue.

Xenia właśnie pobrała trochę krwi z jej ciała.

Xenia położyła medalion w wyznaczonym miejscu.

Następnie wypowiedziała słowa w języku łacińskim.

Medalion wcisnął się w ziemię.

Pentagram zabłysł rażącym światłem.

_______________________________________________________

 Do zobaczenia w nowym roku!