S07E04 "North-South"

CHARMED NOWA HISTORIA

S07E04 "PÓŁNOC-POŁUDNIE"

7x04 "NORTH-SOUTH"

ODCINEK 128

W KLUBIE BOKSERSKIM

W tle leci piosenka Robbie Nevil "Livin the dream"

Lena trenuje właśnie na jednym z worków razem ze swoją przyjaciółką Daisy.

Dziewczyny od dawna przychodzą do tego klubu aby pogadać i rozładować napięcie.

Boks jest bowiem dla nich odskocznią od codzienności.

Lena zadaje właśnie kolejne ciosy workowi i prowadzi rozmowę z Daisy.

Lena: Jak tam ci się wiedzie z tym Parkerem?

Daisy: Zostawiłam go.

Lena: I dobrze. To był skończony dupek.

Daisy: Też to zawuażyłam.

Nagle Daisy zauważyła że pewien chłopak cały czas przygląda się Lenie.

Daisy: Lenka, ten koleś ciągle się na ciebie gapi.

Lena: Co?

Lena przerwała ćwiczenia i spojrzała na chłopaka.

Ten uśmiechnął się i pomachał do niej. Lena odpowiedziała mu tym samym.

Lena; To Richard.

Daisy zdziwiła się że Lena zna tego chłopaka.

Daisy; Znacie się?

Lena: Czasem widuję go w autobusie gdy jadę na trening.

Daisy; I nic mi nie powiedziałaś?

Lena; A co miałam mówić?

Daisy; Ja ci zawsze mówię jak poznaję fajnych chłopaków.

Lena: Ty co chwila poznajesz fajnych facetów.

Daisy: Cóż poradzę że mam takie branie?

Nagle Daisy zauważyła że Richard zbliża się do nich.

Daisy (szeptem): On tu idzie...

Richard podszedł do dziewcząt.

Rochard: Hej dziewczyny.

Lena; No cześć.

Daisy; Jestem Daisy.

Daisy podała rękę Richardowi. Ten odwzajemnił gest.

Daisy: Zaraz przyjdę... skoczę tylko po wodę.

Dziewczyna odeszła od Leny i Richard'a.

Richard: Seksownie wyglądasz jak tak trenujesz.

Lena; Dzięki. Miło to słyszeć.

Richard jest wyraźnie zakłopotany rozmową.

Richard: Chciałbym cię zapytać... czy poszlibyśmy razem na jakąś kawę czy coś.

Lena cieszy się że chłopak zaproponował spotkanie. W głębi ducha dziewczyna długo na to czekała.

Lena; To będzie randka?

Richard nie wie co odpowiedzieć na pytanie Leny.

Richard: Nie wiem... zobaczy się.

Lena zaśmiała się.

Lena: To może dzisiaj po południu w tej kawiarni obok klubu?

Richard: Świetnie...

Zapadła chwila ciszy.

Richard: To ty sobie tu ćwicz. Spotkamy się wieczorem.

Lena: Do zobaczenia.

Richard wrócił do swoich ćwiczeń a do Leny podeszła Daisy.

Daisy; I jak?

Lena; Umówiłam się na kawę.

Daisy; Na kawę? Myślałam że na randkę.

Daisy jest wyraźnie zawiedziona.

Lena znów zaśmiała się.

Daisy: Co?

Lena; Nic nic. Wracajmy do ćwiczeń, teraz twoja kolej.

Lena odsunęła się trochę na bok, aby Daisy mogła zacząć ćwiczyć.

Gdy stanęła z boku spojrzała na Richard'a a chłopak na nią.

Lena puściła mu oczko. Richard uśmiechnął się do niej.

Lena nie może się już doczekać wspólnego spotkania.

GDZIEŚ NA ANTARKTYDZIE

Na Antarktyce panuje właśnie noc polarna.

Przez śnieżycę ledwo widać świat.

Kontynent przemieża starszy mężczyzna.

Ciężko mu iść w taką pogodę, jednak chce on dotrzeć do magicznego kręgu.

Ma się tam spotkać z Selene - starą wróżbitką która ma już ponad 700 lat.

Po długim czasie wędrówki Dave wreszcie dostał się do kręgu.

Tam wyciągnął swoją laskę i uderzył w krąg cztery razy.

Po chwili rozbłysło złote światło z którego wyłoniła się Selene.

Na widok Dave'a stara wróżbitka przestraszyła się.

Selene: Dave?! Jak mnie znalazłeś?

Dave: Całkiem dobrze się ukryłaś...

Dave zaśmiał się.

Dave: Musiałem przekupić wiele osób aby cię odnaleźć.

Selene: Zabije wszystkich.

Dave: Obawiam się że nie będziesz miała okazji.

Selene: Słucham?

Dave; Mam to...

Dave spod płaszcza wyjął sztylet. Na jego ostrzu wygrawerowany jest smok.

Selene; Skąd to masz?

Dave: Znalazłem pod Wezuwiuszem.

Selene; Skąd wiedziałeś że on tam jest?

Dave: Kiedy spotkaliśmy się ostatnio jakieś 200 lat temu ukradłem część twoich mocy. Teraz widzę różne rzeczy...

Selene nie wierzy w to co mówi jej Dave.

Selene; Kłamiesz!

Dave kolejny raz zaśmiał się.

Dave: Teraz kiedy mam sztylet, ty nic mi nie zrobisz.

Selene: Czego chcesz?!

Dave; Chcę całej twojej mocy. Całej mocy!

Selene nie zamierza oddać Dave'owi swojej mocy. Oznaczałoby to dla niej rychłą śmierć.

Z drugiej strony jednak gdy nie odda jej Dave'owi ten i tak zabije ją ostrzem.

W DOMU VANESSY

Vanessa i Paige rozmawiają razem w kuchni przy kawie. Paige stara się jakoś wpłynąć na przyjaciółkę, aby ona i Harvey wreszcie się pogodzili.

Paige: To wszystko jest śmieszne Van!

Vanessa; Co jest śmieszne?!

Paige: On śpi na kanapie, nie pierzesz jego ubrań, nie odzywacie się do siebie, w ogóle jakbyście dla siebie nie istnieli.

Vanessa: Daj spokój.

Paige; Co daj spokój?! To nie może tak być.

Vanessa złapała się za głowę.

Vanessa; Ale co ja mam zrobić? Nasze małżeństwo się wypaliło...

Vanessa zacięła się w tej chwili. Po raz pierwszy użyła słowa "wypaliło".

Paige: Wypaliło? Co ty gadasz...

Vanessa: Nic się nie działo... ciągle to samo. Znudziło mi się to wszystko. Na początku było świetnie, ale teraz...

Paige; Po ślubie zawsze jest inaczej niż przed nim.

Vanessa; Nawet w łóżku było cieńko.

Paige: Wiesz... może jakieś gadżety czy coś?

Vanessa: Chciałabym, no ale on nie uważa takich rzeczy za coś niezbędnego. W ogóle ostatnio, to jakby mu się w ogóle nic nie chciało!

Paige zastanowiła się przez chwilę.

Paige: Może dzisiaj wieczorem ubierzesz jakąś seksowaną bieliznę, otworzysz szampana...

Vanessa; Daj spokój, na niego to nie działa!

Paige: Ja nie mogę patrzeć na ten teatr który odstawiacie. Jesteś moją przyjaciółką.

Vanessa: Też bym chciała, żeby było jak dawniej. Ale chyba już tak nie będzie.

Paige złapała Vanessę za rękę.

Paige; Będzie, musimy się tylko postarać.

Vanessa: Sama nie wiem.

Paige: Ale ja wiem. Zaraz zabiorę cię na zakupy, kupimy ci jakieś ciuszki i szampana.

Vanessa zastanowiła się.

Paige; Ja nie walczyłam o Mike'a. Gdy zaczęło być źle odtrąciłam go. Potem żałowałam tego jak niczego wcześniej. Nie pozwole ci popełnić tego samego błędu.

Vanessa i Paige przytuliły się.

Vanessa; No dobra. Spróbuję... może uda się jakoś zwalczyć tą monotonność w naszym związku.

Paige; Na pewno się uda!

Paige i Vanessa wypiły ostatni łyk kawy i szybko wyszły na zakupy.

W MIESZKANIU VICOTRA

Piper wpadła w szał. Przed chwilą zadzwoniła do niej Christina że Charlotte Lavoisier zmieniła termin przyjazdu na dzisiaj.

Piper szybko zrobiła sobie makijaż i ubrała elegancką niebieską sukienkę.

Szukając jej wyrzuciła z szafy prawie wszystkie ubrania na podłogę.

Nagle do pokoju wszedł Leo.

Leo: Co tu się dzieje?

Piper; Charlotte Lavoisier jedzie do "Paradise"!

Leo; Teraz?

Piper; Nie, jutro! Jasne że teraz! Christina do mnie przed chwilą dzwoniła.

Leo: Przeniosę cię tam.

Piper: Byłabym wdzięczna. Tylko dyskretnie, tam będą ludzie.

Leo; Spokojnie.

Piper; Nie mogę się opanować.

Leo: Czemu właściwie to ty musisz jej gotować?

Piper; Bo ja jestem szefem kuchni i szefową lokalu!

Leo; Rozumiem.

Piper poprawiła włosy i jest gotowa do wyjścia.

Leo; Gotowa?

Piper: Tak!

Leo: Powodzenia.

Piper: Dzięki.

Piper i Leo pocałowali się.

Piper: A właśnie! Dowiedziałeś się coś w sprawie Phoebe i dziecka?

Leo: Starsi myślą.

Piper; Myślą... oni nawet tego nie umieją robić.

Leo nie odpowiedział nic żonie.

Piper; Dobra, przenieś mnie!

Następnie Leo machnął ręką i jego żona orbitowała wprost do restauracji.

Do pokoju weszła Julie.

Julie: Gdzie jest Piper?

Leo: Musiała właśnie pilnie wyjść do restauracji. Ta cała Lavoisier przyjeżdża.

Julie; Już dzisiaj?

Leo: Tak.

Nagle ktoś zapukał do drzwi.

Julie podeszła do drzwi i otworzyła je. To co zobaczyła trochę ją przeraziło.

Julie: A niech mnie!

Julie rozejrzała się po korytarzu.

Dziewczyna szybko zawołała Leo. Gdy ten podszedł do drzwi, zdziwił się tym co zobaczył.

Przed drzwiami, na podłodze, w nosidełku leży mały bobas który uśmiecha się słodko do Julie i Leo.

Oboje wymienili się spojrzeniami.

GDZIEŚ NA ANTARKTYDZIE

Selene i Dave dalej prowadzą rozmowę.

Dave: Selene... po co to dalej ciągnąć. Twoje moce i tak będą moje.

Selene: Wiele razy próbowałeś mi je odebrać...

Dave: Aż do teraz!

Selene jest przerażona. Wróżbitka czuje że to ostatnie chwile jej długiego życia.

Selene: Zabije cię!

Wróżbitka wyciągnęła rękę. Wyleciał z niej złoty promień który mknie prosto na Dave'a.

Mężczyzna wyciągnął sztylet i promień uderzył w niego.

Sztylet wyślizgnął się z rąk Dave'a i poszybował w górę.

Selene zalewitowała aby go złapać.

Dave również podskoczył w górę aby to zrobić.

Niestety żadnemu z nich się nie udało.

Sztylet naładowany mocą uderzył w ziemie i wbił się w nią.

Ziemia wokół niego pękła. Wyleciało z niej złote światło które uderzyło w niebo.

Światło to oślepiło Selene i Dave'a.

Po paru chwilach światło zniknęło.

Dave: Co się stało!?

Dave i Selene są przerażeni, nie do końca rozumieją co się wydarzyło.

Selene patrzy na sztylet. Jest on wbity w ziemię.

Wróżbitka spróbowała go wyciągnąć, jednak ugrzązł on.

Dave'owi równiez nie udało się go wyciągąć.

Żadne z nich nie spodziewa się, że to co stało się przed chwilą zapoczątkowało proces, który zmieni życie ludzi na całej kuli ziemskiej.

Od tego momentu bowiem bieguny ziemskie rozpoczęły proces zamiany miejscami.

Oznacza to że wkrótce Ziemia, wywróci się do góry nogami.

WIECZOREM W KAWIARNI

Lena i Richard spotkali się w kawiarni.

Richard odsunął krzesło od stolika, po czym Lena usiadła.

Po chwili podeszła do nich kelenerka, która zapytała się, co im podać.

Oboje zamówili mrożoną kawę.

Richard: Cieszę się że się spotkaliśmy.

Lena: Ja też. Czekałam tyle czasu na ciebie.

Richard; Czekałaś?

Lena: No pewnie. Zawsze gapiłam się na ciebie w autobusie!

Richard: Nie miałem odwagi podejść... bałem się, że dostanę kosza.

Lena: No wiesz co...

Lena zaśmiała się.

Richard: Dotychczas dziewczyny nie chętnie się ze mną umawiały.

Lena: Ja jestem inna.

Lena złapała Richarda za rękę.

Kelnerka podała im mrożoną kawę.

Richard: Od kiedy chodzisz do klubu.

Lena: Od dwóch lat.

Richard: Gdybym wiedział że tam jesteś już dawno bym się zapisał.

Lena i Richard wypili trochę kawy.

Richard: Długo się znacie z tą przyjaciółką?

Lena: Od podstawówki.

Richard: Tyle czasu ciągle się przyjaźnicie?

Lena; Tak. Cieszę się że ją mam.

***

Lena i Richard po kawie mrożonej zamówili butelkę wina.

Gdy ją wypili, zamówili kolejną, a potem jeszcze jedną.

Oboje są już bardzo mocno wstawieni. Ich śmiechy słyszy chyba cała okolica.

Lena: Jesteś genialny!!

Richard spadł z krzesła. Lena znów zaczęła się głośno śmiać.

W końcu podszedł do nich kierownik kawiarni i wyprosił ich z lokalu.

Lena i Richard chwiejnym krokiem wyszli z niego.

Gdy stanęli na ulicy, Richard zatoczył się i znów się przewrócił.

Lena: Kochanie wstawaj!

Lena pomogła wstać Richard'owi, ledwo co utrzymując się na nogach

***

Lena i Richard weszli do jej domu całując się.

Oparli się o szafkę i przewrócili wazon z kwiatkiem, który roztrzaskał się na podłodze.

Oboje roześmiali się.

Po schodach zeszła Louise.

Louise: Lena, co się dzieje?

Lena nie słyszała siostry. Pogrążona była w pocałunkach z Richardem.

Louise machnęła rękami i zamroziła chłopaka.

Lena: Richard?

Lena patrzy na chłopaka. Pomachała mu ręką przed oczami.

Po chwili dostrzegła swoją siostrę.

Lena: Louise... to... twoja sprawka?

Lena zaśmiała się głośno.

Louise; Jesteś pijana?

Lena: Odmroź mojego faceta!

Louise; Kto to jest?

Lena; Nie twoja sprawa... po prostu go odmroź.

Louise: Nie rób głupot Lena.

Lena zaśmiała się po raz kolejny.

Lena: Co ty wiesz o życiu.

Louise: Co?!

Lena: Idź spać!

Louise załamała się postawą siostry. Nie spodziewała się po niej takiego zachowania.

W końcu uległa jej i odmroziła Richard'a. Para powróciła do pocałunków.

W MIESZKANIU VICTORA

Piper krząta się wściekła po kuchni.

Charlotte Lavoisier wpadła do restauracji i tak szybko jak to zrobiła, tak samo wyszła.

Postanowiła ona że przyjdzie skosztować potraw następnego dnia. Nie podała przy tym godziny.

Nagle do mieszkania weszli Leo i Julie.

Piper: Gdzie wy do cholery byliście?!

Piper zauważyła że mąż i siostra przyszli do domu z dzieckiem w nosidełku.

Julie: Wracamy z komisariatu.

Piper; Kto to jest?

Piper wskazała na małego chłopca.

Leo; Ktoś go podrzucił.

Piper: Podrzucił?

Julie; Leżał pod drzwiami.

Leo; Byliśmy na komisariacie żeby to zgłosić. Darryl zadecydował żeby dziecko spędziło noc u nas, jutro ktoś po nie przyjdzie.

Piper spojrzała na chłopca.

Julie: Ugotuję mleka i nakarmię go.

Leo: Dobrze.

Julie poszła z dzieckiem do kuchni.

Piper spojrzała na męża.

Piper: Dziecko pod drzwiami? Trochę to podejrzane.

Leo: Nie widzę w tym nic podejrzanego. I jak było z tą Charlotte?

Piper parsknęła śmiechem.

Piper: Wpadła i wypadła, i nawet nic nie zjadła.

Leo: Czemu?

Piper; Jutro przyjdźe coś zjeść.

Nagle chłopiec w kuchni zaczął płakać.

Leo poszedł do niego, wziął go na ręce, i zaczął go kołysać.

Julie w tym czasie podgrzewa dla niego mleko.

W DOMU VANESSY

Vanessa ubrała seksowną bieliznę i ze schłodzonym szampanem weszła do salonu.

Harvey śpi tam na kanapie. Kobieta włączyła romantyczną muzykę i postanowiła obudzić męża.

Vanessa: Harvey!

Mężczyzna otworzył oczy i spojrzał na Vanessę.

Przetarł oczy, aby upewnić się że dobrze widzi.

Harvey: Vanessa? Co ty robisz?!

Vanessę zdziwił ton z jakim powiedział to Harvey. Wygląda jakby był niezadowolony z niespodzianki.

Harvey; Jak ty wyglądasz...

Vanessa: Jak wyglądam?

Vanessa postanowiła się jednak nie rozpraszać. Podeszła do męża i namiętnie go pocałowała.

Harvey; Co to wszystko znaczy?

Vanessa: Teraz wypijemy szampana, potem pójdziemy na górę i...

Harvey; Głowa mnie boli, nie mam ochoty.

Harvey położył się i okrył kołdrą.

Vanessa nie wierzy w to co się dzieje.

Vanessa: O mój Boże. Tego bym się nie spodziewała.

Harvey; O co ci chodzi?

Vanessa: Nic... nie ważne.

Vanessa ubrała szlafrok, wzięła szampana i wyszła z salonu.

Harvey wrócił do snu.

Vanessa jest wściekła na męża. Nie spodziewała się po nim takiego czegoś.

W NOCY

W nocy, gdy całe miasto śpi, kula ziemska obróciła się o 180 stopni.

Półkula północna, stała się południową, i odwrotnie.

RANKIEM W DOMU SIÓSTR

Lena obudziła w swoim łóżku. Strasznie boli ją głowa.

Czarodziejka podniosła się, i gdy zobaczyła koło siebie Richard'a, wystraszyła się.

Po chwili zorientowała sie że jest również naga.

Lena; O mój Boże!

Lena szybko ubrała się i zeszła na dół.

Wszyscy jeszcze śpią, jest godzina szósta rano. Za oknem panuje jeszcze mrok.

Lena nie pamięta co się stało zeszłej nocy.

Czarodziejka chodzi po domu i próbuje ogarnąć swoje myśli.

Nagle doznała kolejnego szoku.

Gdy wyjrzała przez okno dostrzegła że pada śnieg.

Lena złapała się za głowę.

Lena: Co to diabła?!

Czarodziejka szybko wybiegła z domu.

Gdy stała na chodniku i patrzyła w górę, nie mogła uwierzyć w to co widzi.

Nie zdaża się bowiem codziennie aby śnieg padał w sierpniu.

W MIESZKANIU VICTORA

Płacz dziecka roznosi się po całym mieszkaniu.

Piper jest wściekła, chciała się bowiem wyspać, aby być wypoczętą na przyjście Lavoisier.

Leo wstał do dziecka i wziął je na ręce.

Po chwili do salonu weszła Julie i zapaliła światło.

Julie: Wstałeś do niego?

Leo: Tak.

Julie: Mogłeś tego nie robić...

Julie wzięła chłopca na ręce.

Leo; Spokojnie. Mam wparawę. Melinda też nie dawała nam spać.

Julie uśmiechnęła się i zaczęła kołysać chłopca.

Leo; Chyba trzeba go przewinąć.

Julie wzięła pieluchy i szybko przewinęła dziecko.

Leo; Niezła jesteś.

Julie; Kiedyś, jeszcze w Bostonie zajmowałam się dzieckiem sąsiadki.

Chłopiec nieco się uspokoił.

Julie: Idź spać... ja się nim zajmę.

Leo: Nie, i tak już nie zasnę.

W tym momencie Leo zauważył padający śnieg za oknem.

Leo: Co jest?

Leo i Julie wyjżeli przez okno.

Oboje nie wierzą w to co widzą.

Julie; Śnieg?

Leo; Niesamowite.

Julie i Leo spojrzeli na siebie.

Julie; Mamy zimę w lato.

Leo: To pewnie tylko anomalia.

Julie; Trochę już tego śniegu leży na ziemi. Musiał padać prawie całą noc.

Leo; Lepiej zapytam o to Starszych.

Julie: Dlaczego?

Leo; Dla pewności.

Julie; Przy okazji zapytaj o tatę. Może coś już mają?

Leo: Dobrze.

Leo orbitował.

W MIESZKANIU PHOEBE

Phoebe ogląda w kuchni wiadomości.

Na każdym kanale trąbią o tym że śnieg spadł w środku lata.

Na przeciwnej półkuli pojawił się natomiast wielostopniowy upał.

Phoebe patrzy w telewizor z niedowierzaniem.

Charles; Mówią o tym śniegu?

Phoebe: Tak.

Phoebe podgłośniła telewizor.

Prezenterka powiedziała że według najnowszych doniesień, stało się historyczne wydarzenie.

Ziemia odwróciła o 180 stopni. Półkula północna stała się południową.

Phoebe i Charles wymienili się spojrzeniami.

Charles; Nieźle.

Phoebe: Wydaje mi się że demony mają z tym coś wspólnego.

Charles: Demony? Czemu?

Phoebe; Tak to wygląda.

Phoebe zgasiła telewizor.

Phoebe; Zdziwiłabym się gdyby było inaczej.

Charles wziął kawę Phoebe i napił się łyka.

Charles; Muszę jechać do pracy.

Phoebe: Nie masz opon zimowych.

Charles: Bo jest sierpień. Poza tym, ja jeżdżę ostrożnie.

Phoebe podeszła do męża.

Phoebe; Co robimy z dzieckiem? Ono nie może być w tym inkubatorze.

Charles; Ja się nie znam na tych wszystkich sprawach. Leo powiedział że coś wymyśli.

Phoebe; Tylko to czekanie mnie dobija.

Charles; Musimy uzbroić się w cierpliwość.

Charles pocałował żonę i wyszedł do pracy.

Phoebe poszła do ich sypialni.

Na komodzie stoi inkubator z ich dzieckiem wśrodku.

Phoebe podeszła do niego i pogłaskała inkubator.

Chciałaby aby wszystko wróciło do normy.

W DOMU VANESSY

Paige w kuchni równiez oglądała wiadomości. Jest zaniepokojona tym co się stało.

Podobnie jak Phoebe, podejrzewa o wszystko demony.

Nagle do kuchni weszła Vanessa.

Vanessa; Słuchasz o tym odwróceniu?

Paige: Tak.

Vanessa; Masakra!

Paige; To demony?

Vanessa: Co? Czemu tak sądzisz?

Paige; Jestem tego pewna.

Vanessa usiadła na krześle.

Paige: Dzięki nim mamy śnieg w lato. Właściwie... to na naszej półkuli jest teraz zima.

Vanessa; Naukowcy wypowiadali się że zwierzęta zwariowali. Zresztą, tak samo jak ludzie.

Paige; Trzeba zachować spokój. Wszystko się znów odwróci.

Vanessa; Jakiś profesor mówił że takie coś występuje raz na miliony lat. My już tego nie dożyjemy.

Paige; Jeśli to demony i nowe nie nawalą, to nie będziemy musiały długo czekać.

Paige usiadła obok przyjaciółki.

Paige: Jak tam wspólna noc z Mike'iem?

Vanessa zaśmiała się.

Vanessa: Nie było żadnej nocy. Tylko się zbłaźniłam.

Paige: Co?!

Vanessa; Powiedział że boli go głowa, żebym się nie wygłupiała i dała mu spokój.

Paige jest zszokowana.

Paige; Tego bym się nie spodziewała.

Vanessa; Nasze małżeństwo ostatnio tylko tak wyglądało.

Paige: Myślałam że wszystko jest dobrze.

Vanessa: Tak to tylko wyglądało. Boże... od naszego ślubu nie minęły nawet dwa lata.

Paige: Moje małżeństwo z Mike'iem nie wytrzymało nawet roku.

Vanessa: Nie wiem czy ja dla niego nie jestem już atrakcyjna?

Paige wpadła na pomysł.

Paige; A może on ma jakieś problemy?

Vanessa: Problemy?

Paige; Tak. Może coś w pracy?

Vanessa: On ciągle pracuje dorywczo, i ciągle gdzie indziej.

Paige: Musisz go wypytać.

Vanessa; Mi się wydaje że ja przestałam mu się podobać.

Paige; Pojechał  po ciebie do klubu, był zazdrosny.

Vanessa: Więc co się dzieje?

Paige: Dowiesz się tego tylko od niego.

Vanessa postanowiła że porozmowia szczerze z mężem.

W DOMU SIÓSTR

Louise jest przerażona. Boi się myśleć o tym co się właśnie stało.

Czarodziejce wydaje się że nadchodzi koniec świata.

Dyskutuje o tym w salonie razem z Lily.

Lily; Koniec świata? Oszalałaś?

Louise: A kiedy ostatnio Ziemia obróciła się? Jakoś sobie tego nie przypominam.

Lily; W telewizji mówili że zdarza się to raz na miliony lat. Ja jednak uważam, że magia maczała w tym palce.

Louise; Magia?

Lily: Dokładnie.

Louise; Nie wydaje mi się. To już koniec.

Lily: Oh Louise!

Lily jest załamana postawą siostry.

Lily; Dlaczego ty się wszystkiego boisz?

Louise; Nie boję się wszystkiego.

Lily; Boisz się. Zawsze gdy dzieje się coś złego ty wymiękasz.

Louise; Taka już jestem.

Lily złapała się za głowę.

Lily: To że spadł śnieg nie oznacza końca świata.

Louise; Ale jest sierpień!

Nagle do salonu wszedł Richard w samych slipkach.

Chłopak jest trochę zaspany i skacowany.

Richard: Gdzie ja jestem?

Louise przeraziła się na widok Richard'a.

Lily: Wow.

Lily jest wyraźnie podeksyctowana widokiem niemal nagiego faceta.

Lily: Jestem Lily.

Richard przedstawił się również i oboje uścisnęli sobie dłoń.

Louise zamroziła chłopaka.

Lily: Co ty wyrabiasz?

Louise; Spójrz jak on wygląda!

Lily: Skąd on się tu w ogóle wziął?

Louise; To jakiś kochaś Leny.

Lily; Leny?

Louise kiwnęła twierdząco głową.

Lily: Niezły.

Nagle do salonu weszła Lena.

Lena; Dlaczego Richard jest zamrożony?

Louise; On jest w samych majtkach!!

Lena; Tak... bo... jego ubranie.. się trochę potargało.

Louise; Potargało?

Lena; Tak mi się wydaje, widziałam leżące strzępy na podłodze.

Louise zdziwiła się.

Louise: Nie pamiętasz co się działo?

Lena; No właśnie nie bardzo.

Louise załamała się a Lily zaśmiała.

Lily: Nieźle!

Louise: Nie wierzę.

Louise wyszła z salonu.

Lena; Możesz?!

Louise odmroziła Richard'a.

Richard: O.. Lena. Co ty tu robisz?

Lena; Mieszkam?

Richard zaśmiał się.

Richard: Czy my? No wiesz...

Nagle Richard znów zamarł.

Lena: Louise!

Do salonu weszła Louise i Leo.

Louise: Musimy pogadać.

W RESTAURACJI "PARADISE"

Piper weszła do restauracji. Christina siedzi już w środku i na nią czeka.

Christina: Dzięki Bogu jesteś! Bałam się że nie przyjdziesz.

Piper: Dlaczego miałabym nie przyjść?

Christina: Ludzie panikują. Spadł śnieg.

Piper; Ja nie jestem typem panikary.

Christina zaśmiała się.

Piper; Co?

Christina; Nic, nie ważne.

Piper; Lavoisier dzwoniła?

Christina: Tak, zapowiedziała że dzisiaj przyjdzie coś zjeść.

Piper: Kiedy?

Christina; Tego nie powiedziała.

Piper: Cholera!

Christina; Chce nas po prostu dobrze sprawdzić.

Piper; Chciałabym mieć to już wszystko za sobą.

Christina; Ja też.

Piper: Nie ty jej będziesz gotować.

Chsritina: Ale będę jej wszystko podawać. To też ważna rzecz.

Piper; Chyba muszę sobie coś wziąć na nerwy.

Piper pokazała Christina jak trzęsą jej się ręce.

Christina: Nic nie łykaj! Nie możemy być dzisiaj na żadnych prochach.

Piper: Masz racje.

Christina; Drugi raz nie będzie takiej szansy żeby się wypromować.

Piper westchnęła i poszła na kuchnię przygotować sobie wszystko.

W DOMU SIÓSTR

Louise, Lena i Lily rozmawiają z Leo. Richard w dalszym ciągu jest zamrożony.

Lily: Tak myślałam że to wszystko demony.

Leo: Nie tyle demony co czarodzieje.

Lena: I my mamy się tym zająć?

Leo: Starsi tego od was oczekują.

Lena: Nie możemy ich zawieść.

Louise: Jesteśmy na to gotowe?

Lena: No pewnie!

Louise nie zgadza się z siostrą. Uważa, że są za słabe, aby brać udział w takiej akcji.

Louise: Nie możemy się narażać.

Lily: Nie możemy zawieść Starszych. Wybrali nas, i musimy udowodnić że jesteśmy silne.

Louise: Ja tak nie uważam.

Lena: Zgadzam się z Lily.

Louise; Możemy zginąć! Jak w ogóle mamy obrócić Ziemię spowrotem na swoje miejsce?

Leo: Wpierw musicie zdobyć sztylet od czarodzieja i starej wróżbitki.

Louise; A potem?

Leo: Instrukcje dostaniecie po zdobyciu sztyletu.

Lena i Lily są gotowe do akcji. Louise ma spore wątpliowści.

Lena: Pokażemy Starszym że się nie pomylili. Kto jest za, ręka do góry.

Ręce podnieśli Lena, Lily i Leo.

Louise była wściekła gdy zobaczyła że jedynie ona jej nie podniosła.

Lena; Jesteś przegłosowana.

Lena i Lily są podekscytowane i nie mogą doczekać się walki.

W DOMU VANESSY

Vanessa weszła do kuchni. Harvey robi tam sobie właśnie herbatę.

Kobieta postanowiła z nim szczerze porozmawiać.

Vanessa: Harvey...

Mężczyzna spojrzał na żonę.

Vanessa; Musimy poważnie porozmawiać.

Harvey: O czym?

Vanessie nie spodobało się że Harvey odpowiedział jej tak oschle.

Vanessa: O nas. Co się stało pomiędzy nami?

Harvey: Spytaj tego faceta z klubu z którym się tak świetnie bawiłaś. Ze mną podobno się nudzisz.

Vanessa: Byłam pijana.

Harvey: Wtedy ludzie mówią prawdę.

Vanessa: Naprawdę tak nie myślę.

Harvey: Czyżby?

Vanessa westchnęła.

Harvey: Wiem że od pewnego czasu, nie było między nami tak jak kiedyś.

Vanessa: Chciciałabym wiedzieć... dlaczego tak jest?

Harvey zaciął się. Nie wie co powiedzieć żonie.

Vanessa: Będziesz tak milczał?

Harvey: Mam ostatnio problemy.

Vanessę jest w szoku.

Vanessa: Jakie problemy?

Harvey: Nie mam pracy.

Vanessa; Zwolnili cię?

Harvey: Tak.

Vanessa; Kiedy?!

Harvey; Jakieś pół roku temu..

Vanessa spojrzała na męża zaskoczonym wzrokiem.

Vanessa: Pół roku? Jak to? Zaraz... przecież przynosiłeś wypłaty co miesiąc!

Kobieta stanowczo zapytała męża o to co się dzieje.

Harvey: No właśnie... ja brałem pożyczki.

Vanessa złapała się za głowę.

Harvey: Nie miałem z czego ich oddać. Dług rósł i ciągle rośnie. Ostatnio zaczęli mnie nachodzić i grozić mi.

Vanessa: Jakim cudem ja nic o tym nie wiedziałam?

Harvey: Pożyczałem od takiego faceta. Zastrzegłem sobie, żebyś ty się nie dowiedziała.

Vanessa nie wiedziała że są takie możliwości. Jest wściekła na męża za to co zrobił.

Vanessa: Ile jest tego długu?

Harvey: 400 tysięcy.

Vanessa omal nie upadła na ziemię gdy usłyszała kwotę.

Vanessa; Jakim cudem?

Harvey: Przez pięć miesięcy pożyczałem po 2 tysiące.

Vanessa szybko policzyła sobie kwotę w głowie.

Vanessa: To 10 tysięcy. Skąd reszta?

Harvey: Procent był dość wysoki, odsetki, noi kary za nie spłacenie w terminie. Z każdym dniem dług rośnie.

Vanessa usiadła z wrażenia. Nie spodziewała się usłyszeć takich nowin.

Harvey; Bałem się, oni tu mogą przyjść w każdej chwili.

Vanessa wyszła z kuchni. Nie myślała że Harvey jest tak nieodpowiedzialny.

W MIESZKANIU VICTORA

Julie wygląda przez okno.

Ulice są już całe przykryte białym puchem, a śnieg nie przestaje padać. Przeciwnie, pada go coraz więcej.

Dziewczyna, podobnie zresztą jak większość ludzi jest przerażona tym co się dzieje.

Nagle ktoś zapukał do drzwi.

Julie podeszła do nich i otworzyła je. W progu stanęła starsza, nieco zgrubiała kobieta.

Valerie: Dzień dobry, nazywam się Valerie Curtis, jestem z pogotowia opiekuńczego.

Julie nie jest szczęśliwa że kobieta już przyszła. Chciała bowiem spędzić jeszcze trochę czasu z chłopcem.

Julie; Pani do chłopca?

Valerie: Tak.

Julie wpuściła Valerie do domu.

Valerie: Okropna pogoda na dworze. Takie rzeczy nie powinny mieć miejsca.

Julie: To prawda.

Valerie; Gdzie znajdę chłopca?

Julie: Leży w salonie.

Julie zaprowadziła Valerie do salonu. Dziecko leży tam na kocyku i śpi.

Valerie: Dlaczego dziecko nie leży w łóżeczku?

Julie: Nie zdążyliśmy nic zorganizować.

Valerie przytaknęła i rozejrzała się po mieszkaniu.

Valerie; Całkiem ładne mieszkanie.

Julie: Dziękuję.

Valerie: W jaki sposób dziecko do państwa trafiło?

Julie: Ktoś podrzucił je pod drzwi.

Valerie zdziwiła się.

Valerie; Nie było żadnej karteczki?

Julie: Nie. Nic nie było.

Valerie: Rozumiem. Mogę zobaczyć resztę mieszkania?

Julie zdziwiła się i oprowadziła Valerie po mieszkaniu.

Valerie: Ile osób tutaj mieszka.

Julie; W tym momencie cztery.

Valerie zapisała coś w swoich urzędowych papierach i spojrzała na Julie.

Valerie: Jeśli pani pozwoli dziecko zostanie tutaj jeszcze trochę.

Julie zdziwiła się tym co powiedziała urzędniczka.

Julie; Jak to zostanie tutaj?

Valerie: Jeśli nie ma pani nic przeciwko.

Julie; Nie mam, ale dlaczego?

Valerie; Tutaj będzie mu na pewno lepiej niż w pogotowiu. Tam mamy pełno takich dzieci.

Julie: U nas może zostać ile będzie trzeba.

Valerie; Świetnie. Ktoś podrzucił go tutaj. Może miał w tym jakiś cel?

Julie zaskoczyło pytanie Valerie.

Julie: Słucham?

Valerie uśmiechnęła się jedynie do Julie.

Valerie; Na mnie już pora. Do widzenia.

Kobieta uścisnęła dłoń Julie i wyszła z mieszkania.

Gdy wyszła z budynku, skręciła w prawo i spotkała się z Williamem - czarodziejem który przybył do San Francisco z przeszłości.

William; I jak?

Valerie: Dziecko zostaje.

Odpowiedź Valerie uszczęśliwiła William'a.

William: Świetna robota.

Valerie: Musisz mi teraz pomóc wybudzić tą urzędniczkę i zmodyfikować jej pamięć.

William: Prowadź!

Valerie i William ruszyli przed siebie.

W RESTAURACJI "PARADISE"

Drzwi do restauracji otworzyły się.

Do środka weszła bardzo chuda kobieta o długich rudych włosach.

Christina szybko do niej podeszła.

Christina; Dzień dobry pani Lavoisier. Zapraszam.

Charlotte nie odpowiedziała i poszła za Christiną do stolika który ta jej wskazała.

Kobieta zajęła miejsce. Christina podała jej menu.

Charlotte zastanawiała się przez długi czas. Gdy zamknęła menu, Christina podeszła do niej.

Christina: Czy już pani coś wybrała?

Charlotte: Nie wybrałam nic. Wszystko jest do niczego.

Christine zszokowały słowa Charlotty.

Christina: Więc... czego sobie pani życzy?

Christina jest wyraźnie poddenerwowana.

Charlotte; Niech kucharz mnie zaskoczy.

Christina przyjęła słowa kobiety do wiadomości i poszła na kuchnię.

Tam czeka już na nią zdenerwowana Piper.

Piper; Co zamówiła?

Christina; Masz ją zaskoczyć.

Piper: Co?!

Christina: Powiedziała że menu jest do niczego.

Piper; Cholera!

Piper złapała się za głowę.

Christina: Wymyśl coś!

Piper; Dobra... coś jej ugotuje.

Christina: Żeby tylko było dobre!!

Piper; Postaram się.

Piper zabrała się za gotowanie.

NA ANTARKTYDZIE

Szytylet w dalszym ciągu leży wbity w ziemię.

Dave uciekł z miejsca walki z Selene. Bez sztyleta nie ma szans pokonać starej wróżbitki.

Po chwili pojawiły się siostry Betances ubrane w grube swetry, kurtki, czapki i rękawiczki.

Lena: To tutaj?

Siostry rozejrzały się.

Louise; Strasznie tu zimno!

Lily: Bo to Antarktyda.

Lena ujrzała sztylet wbity w ziemię.

Lena; To chyba on!

Wskazała go siostrą.

Lily podeszła do sztyletu i spróbowała go wyciągnąć z ziemi. Niestety, nie udało jej się to.

Lily: Nie chce wyjść.

Tym razem Lena podjęła próbę wyciągnęcia sztyletu. Jej również się to nie udało.

Nagle w kręgu pojawiła się Selene.

Selene: Kogo to widzą moje stare oczy? Czarodziejki!

Lena; Kim jesteś!?

Louise; To pewnie ta stara wróżbitka.

Selene; Dokładnie tak. To ja. Zakładam że przybyłyście tu po sztylet?

Lily: Skąd to wiesz?!

Selene: Ziemia obróciła się. Tylko on może to odwrócić. Problem w tym, że nie da się go wyciągnąć.

Lena: Tak myślisz? Sztylet!

Sztylet pokrył się orbami jednak został na swoim miejscu.

Selene zaśmiała się.

Selene; Jest tylko jedna osoba która potrafi go wyciągnąć.

Lena: Kto?!

Selene: Stary mag o imieniu Otto.

Lena: Gdzie go znajdziemy?!

Selene: W jaskini  w Wezuwiuszu.

Siostry zdziwiły się.

Lena; Tym wulkanie?

Selene: Tak!

Siostry wymieniły się spojrzeniami.

Selene: Dopóki nie znajdziecie Otto, sztylet zostanie w tym miejscu.

Lena: Dlaczego tylko on może go wyciągnąć?

Selene: Bo tylko on jest prawowitym jego właścielem.

Louise spojrzała na Selene podejrzliwym wzorkiem. Selene od razu wyczuła że Louise jej nie wierzy.

Selene; Musicie się pośpieszyć! Niedługo nie uda się już cofnąć tego co się wydarzyło.

Lily i Lena spojrzały na siebie. Obie są bardzo podekscytowane.

Lena: Musimy znaleźć tego Otto.

Lena orbitowała wraz z siostrami.

Na twarzy Selene pojawił się szyderczy uśmiech. Jej plan jest coraz bliżej spełnienia się.

W RESTAURACJI "PARADISE"

Piper zakończyła przygotowywanie dania głównego dla Charlotty.

Christina weszła na kuchnię.

Piper: Jagnięcina gotowa.

Christina: Świetnie!

Piper: Jak przystawki?

Christina; Nic nie skomentowała.

Piper: Cholera!

Christina wzięła danie i wyszła na salę, po czym podała je Charlotte.

Kobieta szybko ukroiła kawałek mięsa i zjadła go.

Z twarzy kobiety nie udało się odczytać myśli.

Jej wyraz był cały czas takie sam.

Bo zjedzeniu dania do połowy Charlotte wstała. Christina od razu do niej podeszła z uśmiechem na twarzy.

Charlotte: Dziękuje bardzo.

Christina jest zaskoczona.

Christina: A deser?

Charlotte: Nie powinno się mówić "a deser?".

Christina: Przepraszam.

Charlotte: Kelnerka powinna umieć się wysławiać.

Z twarzy Christiny zniknął uśmiech.

Charlotte: I nie powinna dać po sobie poznać emocji które nią targają.

Christina: Ale...

Charlotte: Do zobaczenia!

Charlotte podała rękę Christinie i bez słowa wyszła.

Z kuchni wydobył się dźwięk dzwonka.

Christina poszła do Piper.

Piper: Ciasto zaraz będzie.

Christina; Lavoisier poszła.

Piper; Co?!!

Piper jest w szoku.

Piper: Jak to?!

Christina; Wyszła, tak po prostu.

Piper; Mówiła coś?

Christina: Dała mi lekcje jak być dobrą kelnerką.

Piper zdenerwowała się.

Piper: Cholera!

Christina: Musimy poczekać na werdykt.

Piper złapała się za głowę.

Piper; Wyciągnij jakieś wino. Muszę się napić!

Christina i Piper wyszły na salę.

W DOMU VANESSY

Vanessa weszła do garażu gdzie Harvey majstruje przy samochodzie.

Harvey; Co ty tu robisz?

Vanessa: Chcę z tobą porozmawiać. Myślałam dużo o tym co powiedziałeś.

Harvey: Wiem... jestem beznadziejny.

Vanessa: Mogłeś powiedzieć że cię zwolnili.

Harvey: Sam nie wiem czemu tego nie zrobiłem.

Vanessa: Razem jakoś spłacimy ten dług.

Harvey; To jest mój dług. Sam go spłacę.

Vanessa: Nie spłacisz go. Chcesz żeby ci coś zrobili? Nie pozwolę na to.

Harvey; Skąd chcesz wziąć 400 tysięcy?

Vanessa westchnęła.

Vanessa: Wezmiemy kredyt pod zastaw domu.

Harvey: Z czego będziemy spłacać kredyt? Salon twój i Paige nie prosperuje ostatnio tak dobrze.

Vanessa: Damy radę! W razie czego stracimy dom.

Harvey: Nie... nie zgadzam się!

Vanessa; Harvey!

Harvey: Znajdę jakiś inny sposób.

Vanessa; Nie ma innego sposobu. Tylko kredyt nas uratuje. Dzowniłam do banku. Jutro mamy spotkanie.

Harvey: Vane...

Vanessa; Nie powstrzymasz mnie. Nawet nie próbuj!

Vanessa wyszła z garażu.

Harvey jest wściekły na siebie że sprowadził problemy na swoją rodzinę.

W DOMU SIÓSTR

Siostry spotkały się z Leo za namową Louise, aby omówić całą sprawę.

Leo: Nie powinnyście tak jej ufać. To stara wróżbitka.

Louise: Ja jej nie ufam.

Lena: Dlaczego miałaby kłamać?

Leo: Bo one potrafią tylko to.

Lily: Jestem empatką i nie wyczułam tego od niej.

Leo: Jesteś nową emaptką. Nie trudno cię oszukać. Wstrzymałbym się z tym Wezuwiuszem.

Louise: Jestem za.

Lily; Musimy odwrócić Ziemię póki to możliwe! Potem nie będzie już odwrotu.

Leo: Zrobicie co będziecie chciały.

Lena: Idziemy szukać tego Otto.

Louise; Pewnie nas wystawiła. Ona też chce ten sztylet!

Lily: No właśnie! Dlatego nie mogła nas okłamać.

Lena: Jej również zależy aby go wyciągnąć.

Louise; No dobra! Załużmy że go znajdziemy. Wyciągnie sztylet i co? Ona go ukradnie!!

Lily: Zamrozisz ją.

Louise: Może się nie udać. Nie opanowałam jeszcze mocy do perfekcji.

Lily: Ale idzie ci coraz lepiej!

Lena i Lily spojrzały na siebie.

Lena; Starsi chcieliby żebyśmy to zrobiły. Musimy pokazać że się nie mylili wybierając nas.

Louise: Musi być jakiś inny sposób!

Lily: Zanim go znajdziemy, będzie już za późno.

Lena: Więc postanowione. Szukamy Otto!

Leo: To nie będzie łatwe. Bez sztyletu na pewno się ukrywa i chroni starą, potężną magią.

Lena; Mocy trzech nic nie da rady.

Lena i Lily złapały się za ręce.

 ______________________________________________

CHARMED NOWA HISTORIA S07E05 "TAJEMNICA WEZUWIUSZA" - ZAPOWIEDŹ

Otto pojawił się na pustyni. Dookoła rozciąga się piasek, i panuje wysoka temperatura.

Tuż za Otto pojawiły się Lily i Lena.

Lena: Czemu ty do cholery uciekasz?!

Otto; Wiem czego chciecie odemnie!

Lily i Lena zdziwiły się.

Lily; Skąd wiesz?

Otto: Chcecie żebym pomógł wam odczarować Ziemię. Ale nie, ja tego nie zrobię.

Czarodziej odsunął się nieco dalej od sióstr.

Lily: Czemu nie chcesz nam pomóc?

Otto: To jest sprytny plan Selene. Ona chce zdobyć moją siłę.

Lena i Lily wymieniły się spojrzeniami.

Lena: Ona się boi tego ostrza.

Otto: Bo tylko ono może ją zabić. Jeśli mnie zabije, ostrze na zawsze zostanie w ziemi.

Lily spojrzała na siostrę.

____________________________________________

Hej ;) Witam Was po miesięcznej przerwie. Wszystko wróciło już u mnie do ładu i mogę wrócić do blogowania. Bardzo tęskniłam! Czekam na Wasze opinie na temat tego odcinka. Kolejny powinien pojawić się jeszcze w tym miesiącu. Do zobaczenia!